Friday, October 24, 2008

ՅԻՇԱՏԱԿ - Սիրելի Հիլդա Քեշիշեան - Շիրւանեանի անմոռաց յիշատակին

«Ալիք»
22 Հոկտեմբեր 2008

Մահւանդ բօթն ահաւոր էր, անհաւատալի... անընդունելի՛։ Չե՛նք հաւատում ու չե՛նք ընդունում մինչ այսօր, երբ արդէն քառասուն օր է անշնչացած մարմինդ հանգչում է հողի տակ, մեր թանկագին, մեր սիրելի ընկեր Հիլդա:

Ընտանիքդ, հարազատներդ, գաղափարակից ընկերներդ, դպրոցդ ու աշակերտներդ չեն ընտելանում քո՛ բացակայութեան հետ, քանզի դու եղել ես ամենուր ներկան՝ ճշտապահը, պարտաճանաչը, յանձնառուն, որպէս ընտանիքի հոգատար մայր, ամուսին ու քոյր, որպէս հաւատաւոր գաղափարական, որպէս նւիրեալ ուսուցչուհի։

Դեռ պատանեկան տարիքից միանալով Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեան գաղափարական մեծ ընտանիքին՝ դու գծեցիր կեանքիդ հիմնական ուղին՝ ուղենիշ դարձնելով հայ ժողովրդին ու հայրենիքին ծառայելը եւ այդ հաւատքով ու համոզումով՝ առանց տարբերութիւն դնելու մեծ ու փոքր գործերի մէջ, համեստօրէն աշխատեցիր տարբեր բնագաւառներում։

Արեւմտեան Հայաստան ուխտագնացութիւնը քեզ համար հաւատքի ու գաղափարի ուխտ էր, որին միացար հոգեկան մեծ բերկրանքով՝ ըմբոշխնելու մեր սրբազան ու բռնագրաւեալ հայրենիքի օդն ու ջուրը, փարւելու այն հողին, որի լեռներում ու կածաններում ամէն քայլի վրայ մեր ժողովրդի ֆիդայիներն ու նւիրեալները, կենաց մահու կռիւ էին մղել՝ նրա ազատութեան համար։ Ուխտի մեկնեցիր՝ ունկնդրելու Վանայ լճի յուզախառն ալիքների ու Վարագայ վանքի արծիւների կարօտի ու պահանջի պատգամը եւ դրանց թարգմանը հանդիսանալու մեզ՝ ամուսնուդ ու զաւակներիդ, ընկերներիդ ու աշակերտներիդ՝ առաւել նւիրւելու եւ անմնացորդ ծառայելու հայ ժողովրդին ու Հայ Դատին։ Ցաւալի ու անհեթեթ պատահարն ընդհատեց քո կեանքն ու դրա հետ այն, ինչը, որ պիտի պատգամէիր ու պատմէիր մեզ՝ քո անմիջականութեամբ ու եռանդով՝ շուրջ բոլորդ համակելով այն ապրումներով, որոնցով ապրեցիր դու։

Սակայն, հաւատա՛ ընկեր, պատգամդ լսելի է մեզ ու չարաբաստիկ մահը չի կարող խախտել մեր հոգեկան միասնութիւնը։ Ֆիզիկական բացդ ամենուր զգացւելու է, սակայն քո ոգեղէն ներկայութիւնը առաւել քան երբեւէ՝ ընկերակից է դառնալու բոլորիս, մեր սիրելի ընկեր Հիլդա։

ՇՐՋԱՆԻ ԸՆԿԵՐՆԵՐ
(Նոր Ջուղա)

Wednesday, October 22, 2008

ԹԱՒՐԻԶ - Թաւրիզի զոհերի 40-օրեակի առիթով հոգեհանգստեան արարողութիւն

«Ալիք»
22 Հոկտեմբեր 2008

Թւականիս 16 հոկտեմբերին, կէսօրից յետոյ ժամը 4-ին, բազմամարդ էր Թաւրիզի հայոց գերեզմանատան Ս. Շողակաթ եկեղեցին եւ եկեղեցու շրջափակը: Հակառակ տեղացող յորդ անձրեւին՝ գերեզմանատուն դիմած բազմութիւնը սրտի խոր կսկիծով եկել էր մասնակցելու արդէն 40 օրեր առաջ «Գառնի թուր» զբօսաշրջութեան ընկերութեան միջոցով դէպի Արեւմտեան Հայաստան կազմակերպւած թուրին մասնակցած ու դէպի Իրան վերադարձին Թուրքիայում աւտովթարի հետեւանքով իրենց կեանքը կորցրածներ՝ դոկտ. Արմիկ Աղաջանեանի, Ռոզիկ Բարոյեանի եւ Գայիանէ Մելիքեանի մահւան քառասնօրեակի համար տեղի ունեցող հոգեհանգստեան արարողութեանը, որը կատարեց Ուրմիոյ հոգեւոր հովիւ Տ. Անանիա աբղ. Գուճանեանը: Հոգեհանգստեան արարողութեանը մասնակցում էր Թաւրիզի ծխատէր քահանայ Տ. Ներսէս Պասիլեանը:
Ս. Շողակաթ եկեղեցում կատարւող հոգեհանգստեան արարողութիւնից յետոյ Հայր Սուրբի ու Տէր Հօր գլխաւորութեամբ, հանգուցեալների ընտանիքների անդամներին ու հարազատներին միանալով՝ գերեզմանատուն եկած բազմութիւնը ուղեւորւեց դէպի հանգուցեալների շիրիմները, որոնց վրայ տեղադրւեցին մեծ թւով ծաղկեպսակներ ու ծաղկեփնջեր, իսկ բոլորը խնկարկելով այդ հանգուցեալների գերեզմանները՝ համախմբւեցին գերեզմանատան սրահում, ուր հանգուցեալների ընտանիքների անունից Կարէն Սարգսեանը շնորհակալական խօսք ուղղեց այդ հոգեհանգստեան արարողութեանը մասնակցածներին: Նա մասնաւոր շնորհակալական խօսք ուղղեց նաեւ բոլոր այն մուսուլման ներկաներին, որոնք եւս իրենց հերթին եկել էին վշտակցելու հանգուցեալների հարազատներին:
Հայոց գերեզմանատան սրահում Տ. Անանիա աբղ. Գուճանեանը, Ատրպատականի հայոց թեմի առաջնորդ Տ. Նշան եպս. Թոփուզեանի վշտակցութիւնն ու ցաւակցական խօսքը փոխանցեց հանգուցեալների հարազատներին:
Հայր Սուրբը իր խօսքում անդրադարձաւ հանգուցեալներին՝ որպէս բարութեան, համեստութեան եւ ազնւութեան մարմնացումների, որոնց յիշատակը շա՜տ երկար կապրի բոլորի հոգիներում ու սրտերում եւ աղօթեց առ Ամենաբարին Աստւած, որ հանգուցեալների հոգին հանգչեցնի երկնային խաղաղ օթեւաններում, որից յետոյ հոգեհանգստեան արարողութեան մասնակցածները վշտակցութեան ու ցաւակցական խօսքեր ուղղելով հանգուցեալների հարազատներին՝ թողեցին սրահը:
ԹՂԹԱԿԻՑ (Թաւրիզ)

Անվերադարձ ուխտաւորներ

«Ալիք»
21 Հոկտեմբեր 2008
Մնացորդներն այնպէս էլ տրամադրութիւն չունեցան մեր պապենական սուրբ հողի վրայ իրենց վայելած երջանիկ պահերի յուշերն ու ոգեւորւածութիւնը կիսել իրենց հարազատների հետ, փոխարէնը՝ արցունքն աչքերին եւ հեկեկանքը կոկորդներին՝ այնքա՜ն ցաւալի եւ կսկծալի գոյժի սուրհանդակները եղան... Նրանք մեկնեցին որպէս ուրախ, բարձր տրամադրութեամբ ուխտաւորների մի ամբողջութիւն, սակայն դառն աղէտը եւ չարակամ պատահարը նրանց կիսեց եւ տարանջատեց վերադարձի ճանապարհին։
Դժւար է հաշտւել այն մտքի հետ, թէ ուրախ եւ կենդանի բացագանչութիւններով լցւած հանրակառքը, մի ակնթարթում, մի ինչ-որ անուշադրութեան պատճառով, իր հետ դէպի մահւան մութ անդունդն առաջնորդէր բաւարարւածութեան եւ յագեցւած կարօտի մարմնացումները։
Հնարաւոր լինի հաշտւելը կամ ոչ՝ սա անխուսափելի իրականութիւն է՝ քառասուն օրւայ անցեալ ունեցող։ Քառասուն ծանր օրեր, որոնց ընթացքում ասես ժպտալն իսկ դժւարութեան է հանդիպում։ Քառասուն օր Նոր Ջուղան սուգի եւ տխրութեան ամպեր է կուտակել իր երկնքում, փորձում է մխիթարւել եւ մխիթարել։ Ծանր է, անշուշտ, կացութիւնը. չէ՞ որ իր սիրասուն զաւակներից ութ հոգի այլեւս իր հետ չեն, եւ այն էլ այնպիսի զաւակներ, որ իր հայապահպանման գործողութեանց անդաստանի մէջ իրենց ամենաթանկ լումաներն են ներդրել։
Մենք մեզ սիրտ ենք տալիս՝ ասելով, որ անժամանակ եւ անակնկալ տերեւաթափի պէս մեր համայնքի դարաւոր բունից եւ ճիւղերից անջատւած մասնիկների հոգիները ապրում եւ շարունակելու են ապրել մեր սրտերում եւ մտքերում։ Այո՛, այդպէս է. նրանք թէեւ Նոր Ջուղայի պատմութեան մէջ տպաւորւել են սգաւոր-սեւ էջի վրայ, սակայն իրենց թողած լուսաւոր եւ վառ յիշատակը բոլորիս զգացնել է տալիս, թէ մեր հոգում պէտք է շողարձակի նրանց գաղափարականն ու հաւատքը, նրանց երազանքն ու տեսլականը, նրանց յոյսն ու ջերմեռանդութիւնը։ Նրանք ուսուցիչներ էին, հաւատացեալներ, արւեստի նւիրեալներ, ընտանիքի սիւներ, որոնք սերունդներին փոխանցել են հաւատք, հայրենասիրութիւն, եկեղեցասիրութիւն, հայեցի շունչ եւ իրե՛նք իսկ եղել են կենդանի օրինակներ։ Նրանք ուխտի գնացին՝ մեր դարաւոր վանքերի կիսաւեր շէնքերից դեռեւս հոգու ականջով լսւող հաւատք սփռող զանգերի ղօղանջներն ունկնդրելու, մեր բռնագրաււած, սակայն ազատութեան կանչը մշտապէս արձագանգող լեռներին ու դաշտերին փարւելու եւ իրենց հետ հայրենի բոյրը բերելու մեզ՝ կարօտեալներիս։
Հայրենական ուխտատեղիներում բարձրացրած նրանց աղօթքին խառնենք մեր աղօթքը եւս՝ մաղթելով որ Բարձրեալն Աստւած նրանց հոգիները արդարների շարքը դասի եւ բնակեցնի Իր արքայութեան մէջ։
Խունկ ու աղօթք՝ նրանց յիշատակին։
ԱԶԳԱՅԻՆ ԱՌԱՋՆՈՐԴԱՐԱՆ

Sunday, October 19, 2008

Յիշատակագիր՝ 2008 թ.-ի սեպտ. 8-ին հանրակառքի վթարի հետեւանքով Արեւմտահայաստանում զոհւած մեր 16 հայրենակիցների քառասնօրեակի առթիւ

Տնից էին գալիս, Տուն չհասան

«Ալիք»
18 Հոկտեմբեր 2008


Եթէ մտաւորական ես, չես կարող չկիսել սուգն ու վիշտը քո ժողովրդի:

Երբ աւտոբուսը սահմանը կտրեց,
Սրտերը կրծքերի տակ ուղեւորների,
Ճմլւեց, կծկւեց, թփրտաց եւ սաստիկ բաբախել սկսեց.
-Քաղաքը կա՛յ:
Թաղը կա՞յ,
Փողոցը կա՞յ,
Տունը կա՞յ,
Տատը կա՞յ,
Պապը կա՞յ,…
Աւտոբուսը թռաւ,
Շրջեց պապերի երկիրն ու
Պապերի քաղաքն հասաւ...
Ոտքերը բոլորի դողում էին,
Երբ իջան...
Ախր,
սիրտդ այսպէս տակն ու վրայ
ո՞նց ոտք դնես
պապերիդ աճիւնների վրայ...

Երբ քաղաք հասան,
գիշեր էր, լուռ, մթամած
Ո՛չ,
պապը չէ՛ր եկել
թոռանն ընդյառաջ...
Ու
Մթութեան մէջ համատարած
Ամէն մարդ
Հասցէն ձեռքին
Փնտրելու գնաց
Պապենական տունն
անմոռաց...

Լիճն էլ խրտնել էր
Ասպետին կորցրած
նժոյգի նման...
ծեծում էր ափերն
Ու հեռւից բերում
Թամարի վառած ջահի բոցերը,
Ու կանչերը խուլ.
-Ի՞նչ էիք կարծում,
Ես այստեղ եմ դեռ,
ձեզ եմ սպասում...
եկէ՜ք...
ա՜յ եկէ՜ք...

Քաղաքը կա՛ր։
Մտել էին։
Թաղն էլ դեռ կար։
Գտել էին,
Փողոցն էլ կա՛ր։
Հատել էին։
Տան համարը
«Նոր տանտէրերը»
ջնջել էին...
Բայց աչքերը փակ
Հասան դռան տակ...

Տատը չկա՛ր։
Պապն էլ չկա՛ր։
Նրանց տարել
մորթել էին...
Եւ աւտոբուսը
դաշտերի հասաւ,
ձորերից անցաւ,
լեռներ բարձրացաւ,
ու յանկարծ
այդ մեծ կսկծից
ասես կայծակնահարւած
շեղւեց,
մոլորւեց,
անդունդ գլորւեց...

Մէկ-մէկ հանեցին
անդունդի խորքից
դիակները այն
Ուխտաւորների,
Որոնք
Տնից էին գալիս,
Տուն էին գնում,
Բայց Տուն չհասան...

Քաղաքը կա՛յ,
Թաղը դեռ կա՛յ,
Փողոցն էլ կա՛յ,
Պապի տունն էլ կա՛յ,
Վերադարձի
հաւատքն էլ դեռ
Շատ Զօրե՛ղ է,
Դեռ կա՛յ...
Դեռ կա՛յ...

ԽԱՉԻԿ ԽԱՉԵՐ
Թեհրան, հոկտեմբերի 2008 թ.

http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6889

Կարօտի զոհերի յիշատակին Թովմաս Մովսիսեան եւ Ֆարանգ Շահբազեան (Մահւան 40-օրեակի առթիւ)

«Ալիք»
18 Հոկտեմբեր 2008



Թովմաս Մովսիսեան

Թովմաս Մովսիսեանը (Մովսէս Մողադդամ) ծնւել էր Բուրւարի գաւառի Ֆարաջաբադ գիւղում՝ 1935 թւականին:

Մանկութիւնը ընտանեկան հարազատ օջախում անցկացնելով՝ մեկնում է Թեհրան եւ զբաղւում աշխատանքով: 20 տարեկան հասակում մեկնում է Քուվէյթ՝ որպէս մեխանիկ: 5 տարի Քուվէյթում մնալուց յետոյ՝ վերադառնում է գիւղ եւ ամուսնանում իր ապագայ կնոջ՝ Ֆարանգ Շահբազիի հետ:

Թովմաս Մովսիսեանը ունի չորս զաւակ՝ երեք տղայ եւ մէկ աղջիկ՝ Ալբերտ, Ռոբերտ, Նորա եւ Էդւարդ անուններով: Քուվէյթից վերադառնալով՝ երկու տարի աշխատել է Խուզեստան նահանգում՝ լինելով Աբադան, Խոռամշահր, Բանդար Շահփուր եւ այլ քաղաքներում:

Նա Իրան-Իրաք պատերազմի ընթացքում 7 տարի տարին մէկ անգամ մեկնում էր ճակատ՝ իր բեռնատար ինքնաշարժով մթերք փոխադրելով ռազմաճակատ:

Թովմասը 40 տարի եղել է փորձառու մեքենավար եւ այս տարիների ընթացքում երբեք չի ունեցել որեւէ աւտովթար: Նա իր բեռնատար ինքնաշարժով կտրել-անցել է սարեր ու ձորեր:

Թովմասը լաւապէս խօսում էր ռուսերէն, վրացերէն ու արաբերէն լեզուներով եւ երբ Հայաստան էր ճամբորդում, սիրում էր ռուսերէն խօսել սահմանապահ զինւորների հետ:

Թովմասը երկու տարի իր որդու՝ Ալբերտի հետ դէպի Հայաստան եւ Արցախ բեռնափոխադրման աշխատանքով էր զբաղւած. հայրենասիրական վառ ոգին նրանց գրաւում ու քաշում էր դէպի Հայոց աշխարհը:

Թովմասը օժտւած լինելով մարդկային եւ հայրենասիրական բարձր գիտակցութեամբ եւ ոգով՝ անմասն չմնաց թէ՛ Հայաստանի երկրաշարժի, եւ թէ՛ Արցախի պատերազմի օրերում իր նիւթական եւ բարոյական դերակատարութիւնից՝ մասնակցութիւն բերելով յատկապէս Սպիտակի ու նաեւ Արցախի ժողովրդի օժանդակութեան:

Նա խօսք ուղղելով իր հարազատներին՝ միշտ ասում էր. «Հերոսը առանց մուրազի չի մնայ, քաջը՝ առանց նպատակի»:

Թովմասը միշտ պարծենում էր իր խոնարհ կին Ֆարանգով եւ ասում. «Այս բոլորը չէի կարող իրականացնել, եթէ իմ մէջքին չլինէր իմ կինը»:

Թովմասը միշտ համոզւած էր, որ պէտք է ապրել հայրենիքի կողքին եւ նրա հոգսերով. դէմ էր հեռանալ իր երկրորդ հայրենիքը համարւող Իրանից, քանի որ Իրանը թէ՛ ուղղակի հարեւան է Հայաստանի, եւ թէ՛ Թուրքիայի հետ, ուր ապրում են հայ ժողովրդի 1.5 միլիոն անթաղ նահատակների հոգիները:

Այդ իսկ պատճառով՝ նա ամռանը Հայաստան եւ Արցախ ճամբորդութիւնից վերադառնալով՝ երբ տեղեկացաւ, թէ Արեւմտահայաստան ուխտագնացութեան նման մի այցելութիւն է կազմակերպւում, շտապեց ինքը եւս մասնակից լինել այդ ճամբորդութեանը:

Սիրելի Թովմաս, դու հասար քո նպատակին: Յաջողեցիր տեսնել Վանն ու Անին, Կարսն ու Բայազետը, մկրտւեցիր Վանայ լճի կապուտակ ջրում եւ Արարատ լեռան փէշերին աւանդեցիր քո հոգին՝ նայւածքդ ուղղելով դէպի յաւերժական Արարատը՝ լինելով քո այնքան սիրած հայ ժողովրդի նահատակների կողքին...

ԱԼԲԵՐՏ

--------------------------------------------

Ֆարանգ Շահբազեան


Ֆարանգ Շահբազեանը (Շահբազի) ծնւել էր 1940 թ.-ին՝ Բուրւարի գաւառի Խորզանդ գիւղում, հայեցի ոգով եւ ազնիւ մի ընտանիքում՝ Ալմասի եւ Թելլուի 3-րդ զաւակը:

Նա իր մանկութիւնը անց է կացնում գիւղում՝ անհոգ եւ ուրախ, ու միշտ օգնում իր ծնողներին: 20 տարեկան հասակում ամուսնանում է Թովմաս Մովսիսեանի հետ եւ բախտաւորւում երեք տղայ եւ մէկ աղջիկ զաւակներով:

Ֆարանգը անդամակցել է «Հայ կին» միութեան կից «Անահիտ» միութեան եւ իր մասնակցութիւնն է բերել այդ միութեան տարբեր աշխատանքներին:

Նա եղել է շատ բարի ու հոգատար մայր եւ անսահման զոհաբերող՝ իր զաւակների նկատմամբ:

«.... Եկէք այսօր մենք համբուրենք որդիաբար
Մեզ աշխարհում ծնած, սնած,
Մեզ աշխարհում շահած, պահած,
Մեզնից երբեք չկշտացած,
Փոշի սրբող, լւացք անող,
Անվերջ դատող, անվերջ բանող
Ա՛յս ձեռքերը,
Թող որ ճաքած ու կոշտացած,
Բայց մեզ համար մետաքսի պէսԽա՜ս ձեռքերը...»:

ՆՈՐԱ

http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6888

Կարօտի զոհերի յիշատակին Վիգէն Տէր-Ղազարեան (Մահւան 40-օրեակի առթիւ)

«Ալիք»
18 Հոկտեմբեր 2008


Սիրելի եւ անկրկնելի Վիգէն Տէր-Ղազարեանը ծնւել էր 1948 թ.-ի ապրիլի 1-ին՝ Սալմաստ գաւառի Մալհամ գիւղում: Նա շատ փոքր տարիքում իր ընտանիքի հետ տեղափոխւում է Թաւրիզ: Նախ յաճախում է տեղի ՀՕՄ-ի մանկապարտէզ-նախակրթարանը, ապա սովորում է Թաւրիզի «Հայկազեան-Թամարեան» (Ասադի) դպրոցում՝ աւարտելով բնագիտութեան ճիւղը:
Նա անմիջապէս մեկնելով Թեհրան՝ կատարում է զինւորական ծառայութիւնը, ապա անցնում է աշխատանքի: Մասնագիտանալով ճանապարհաշինութեան մէջ՝ որպէս հմուտ եւ փորձառու պաշտօնեայ՝ ընդունւում է «Սալսալ» ճարտարագիտութեան ընկերութիւնը: Տարիներ շարունակ, մինչեւ իր կեանքի վերջը, իր պարտաճանաչութեամբ վայելում է տնօրէնութեան վստահութիւնը եւ գովասանքը:Մեր սիրելի Վիգէնը ամուսնանում է օր. Անետի հետ եւ բախտաւորւում մի աղջիկ զաւակով: Կազմւելով այդ փոքրիկ օջախը՝ ամբողջութեամբ նւիրւում է իր ընտանիքին՝ մինչեւ անգամ չխնայելով իր կեանքը:Վիգէնը իր համեստ, զուսպ եւ մշտաժպիտ բնաւորութեամբ՝ սիրւած մի անձնաւորութիւն էր՝ բոլոր հարազատների, բարեկամների, ընկեր-ուհիների եւ համագործակից պետական պաշտօնեաների կողմից: Բայց, շատ աւաղ, որ «մարդկային» անզգայութեան եւ անպարտաճանաչութեան զոհ դարձաւ նա..., բոլորին թողնելով ահաւոր վիշտ եւ թախիծ, նամանաւանդ իր սիրասուն Վանէին:
ՄԻ ՀԱՐԱԶԱՏ

http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6887

Կարօտի զոհերի յիշատակին Սիլւանա Ղարադաղեան (Մահւան 40-օրեակի առթիւ)


«Ալիք»
18 Հոկտեմբեր 2008


Սիլւանա Ղարադաղեանը ծնւել էր 1980 թ., Թեհրանի Սասուն (Նարմաք) քաղաքամասում, մի արհեստաւորի ընտանիքում: Հայրը՝ Յաբեթը, յայտնի արհեստաւոր է, իսկ մայրը՝ Նազանը, մի համեստ տնային տնտեսուհի, եղբայրը՝ Արբին, ուսանող է, իսկ քոյրը՝ Սելինան, միջնակարգի առաջին դասարանում է սովորում. մի խօսքով՝ այս բարեկիրթ ընտանիքը ապրում էր խաղաղ եւ հանգիստ մտքով, մինչեւ որ պատահեց այդ անակնկալ պատահարը եւ հայ համայնքին պատեց մի խոր վիշտ:
Անդրադառնանք նորոգ հանգուցեալ վաղամեռիկ Սիլւանայի կենսագրութեանը: Նա իր տարրական եւ ուղեցոյց ուսումը ստացել է «Թունեան» դպրոցում, իսկ միջնակարգ ուսումն աւարտել է «Մարի Մանուկեան» դպրոցում, նախահամալսարանական դասընթացները անցկացնելով՝ անմիջապէս ընդունւել է Բումեհէնի համալսարանը եւ ստացել գերդիպլոմի վկայական, ապա ուսումը շարունակելու նպատակով՝ ընդունւել է «Շահիդ Ռաջայի» համալսարան եւ ստացել ճարտարապետութեան ճիւղի լիսանս:
Այնուհետեւ անցել է շինարարական եւ գծագրական աշխատանքի: Նրա նախասիրած աշխատանքը եղել է մեր պատմական կոթողների, ինչու չէ նաեւ՝ իրանական կոթողների ուսումնասիրութիւնը:
Բնաւորութեամբ համեստ եւ յարգալից աղջիկ էր: Միշտ յարգում էր մեծերին եւ ուշադրութեամբ լսում էր նրանց խօսքերը, սիրում էր ճամբորդութիւնը եւ հայոց պատմութիւնը:Ինչեւիցէ, կորցրինք այս մշտադալար աղջկան:
Թող այս տողերս լինեն մի փունջ ծաղիկ՝ իր յիշատակին եւ մխիթարութիւն՝ իր ընտանիքին ու հարազատներին:
Գ. ԱԲՈՒԼԵԱՆ
http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6886

Կարօտի զոհերի յիշատակին Միսաք Բաբայեան (Մահւան 40-օրեակի առթիւ

«Ալիք»
18 Հոկտեմբեր 2008


Միսաք Բաբայեանը ծնւել էր 1917 թ.՝ Իրանի Արեւելեան Ատրպատական նահանգի Մարաղա քաղաքում: Փոքր տարիքում ընտանեօք տեղափոխւում են Թաւրիզ ու կրթութեան կողքին՝ իր մասնակցութիւնն է բերում Հայ մարզա-մշակութային միութեան, որը ապագայում դարձաւ Հ.Մ.Ա.Կ.-ի Թաւրիզի մասնաճիւղը:
Նա ամուսնանալով օր. Լոլայի հետ՝ բախտաւորւում է երկու դուստր եւ երկու տղայ զաւակներով:
Երիտասարդ տարիքում աշխատանքի է անցնում Վան քաղաքից Թաւրիզում հաստատւած արծաթագործ եւ փորագրիչ Հայկ Կարապետեանի եւ այլ յայտնի դէմքերի արհեստանոցներում ու կարճ ժամանակաշրջանում տիրապետում արծաթի գործին եւ արհեստին ու հիմնում «Էըթեբար» անւամբ արծաթի աշխատավայրը՝ իր մօտ ունենալով ու սովորեցնելով հայ երիտասարդներին, որոնցից իւրաքանչիւրը ապագայում այդ ասպարէզում դարձաւ յայտնի վարպետ:
Միսաք Բաբայեանի գործերը ցուցադրւեցին տարբեր յայտնի ցուցահանդէսներում եւ գնահատանքի արժանացան պետութեան ու նամանաւանդ Ձեռարւեստի հիմնարկութեան պատասխանատուների կողմից:
Սիրելի Միսաքը շատ շուտ կորցրեց իր կեանքի ընկերոջը, որի բոլոր լաւ եւ բարի կողմերի մասին միշտ կարտայատւէր, սակայն որպէս հայր՝ որեւէ ջանք չխնայեց իր զաւակների ու յատկապէս թոռնիկների հայեցի դաստիարակութեան եւ նրանց համար կեանքի բարենպաստ պայմաններ ստեղծելու ուղղութեամբ:Նա իր ընկերների մօտ ճանաչւած էր որպէս ժպտադէմ եւ բարի մի անձնաւորութիւն:
Սիրելի Միսաքն անդամակցեց կեանքի կոչւած տարբեր յանձնախմբերի եւ մարմինների, քանի որ իր մէջ միշտ արթուն էր հայրենասիրական ոգին: Գաղափարական էր՝ բառի բուն իմաստով. նրա յուշատետրում կը հանդիպէինք մեր ֆիդայիների նկարներով եւ պատմականով զարդարւած էջերին եւ երբեմն էլ իր ընտանիքին կապւող ու հայրենասիրական բանաստեղծութիւններին: Հոգով կապւած էր «Ալիք» օրաթերթին եւ միշտ հետեւում էր հայկական լուրերին ու թերթում տպագրւող յօդւածներին:
Գրիչը անկարող է գրել իր գաղափարական այն զգացմունքների եւ գործերի մասին, որոնք կատարեց մինչեւ իր մահւան օրը: Կարծես թէ իր զաւակները եւ թոռնիկներն էին Արցախի պատանի եւ երիտասարդ երեխաները, որոնց հաւաքելով իր շուրջ՝ նկարւում էր Շուշիում:
Նա իր նիւթական եւ բարոյական կարելին չխնայեց հայանպաստ տարբեր ձեռնարկներից:
Կարծես թէ իր հայրենասիրական շունչը եւ Արեւմտահայաստանի Վան քաղաքի իր վարպետների փոխանցած պատմութիւնը իրեն հրահրեցին, որ այցելի Վան՝ մօտկից տեսնելու Վանայ լիճը, Աղթամարի վանքը եւ այլն, բայց ափսոս որ վերադարձին մեր միւս հայրենակիցների հետ զոհ գնաց արկածի հետեւանքով եւ մեծ ցաւ պատճառեց իրանահայութեան:Այս առիթով ցաւակցութիւն եմ յայտնում զոհւածների ընտանիքներին եւ բոլոր հարազատներին ու համբերութիւն ցանկանում իրենց:
Հողը թող թեթեւ լինի վրադ, սիրելի Միսաք:

ՄԻ ԸՆԿԵՐ

http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6885

Հոգեհանգստեան արարողութիւն՝ «Կարօտի զոհեր»-ի 40-օրեակի առիթով Թեհրանում

«Ալիք»
18 Հոկտեմբեր 2008

Թւականիս հոկտ. 17-ի առաւօտեան Ս. Սարգիս եկեղեցում, յաւարտ ս. պատարագի, տեղի ունեցաւ հանդիսաւոր հոգեհանգիստ՝ սեպտեմբերի 8-ին Արեւմտեան Հայաստան ուխտագնացութիւնից վերադարձի ճանապարհին դժբախտ արկածի զոհ գնացած հայորդիների՝ Ալմաս (Թովմաս) Մովսիսեանի, Ֆարանգ Շահբազիի, Սիլւանա Ղարադաղեանի, Միսաք Բաբայեանցի եւ Վիգէն Տէր-Ղազարեանի մահւան 40-օրեակի առիթով:

Օրւայ պատարագին նախագահում էր Թեհրանի հայոց թեմի առաջնորդ Տ. Սեպուհ արք. Սարգսեանը, իսկ պատարագիչն էր Տ. Վարազդատ աւ. քհնյ. Տէրտէրեանը:

Պատարագի ընթացքում ներկաներին իր խօսքն ուղղեց թեմիս առաջնորդը, իսկ պատարագի աւարտին կատարւեց հոգեհանգստեան արարողութիւն՝ «Կարօտի զոհեր»-ի յիշատակին: Յաւարտ ս. պատարագի եւ հոգեհանգստեան արարողութեան՝ ազգային առաջնորդարանի դահլիճում կազմակերպւել էր ընդունելութիւն: Ընդունելութեան ընթացքում Սրբազան Հայրը նշեց. «Մեծապէս պիտի գնահատեմ Ձեզ, որ Ձեր այդ տառապանքի մէջ քաջ գտնւեցիք եւ քրիստոնէավայել կերպով դիմացաք այս նեղութիւններին եւ դա վկան է Ձեր հաւատքի»:

Սրբազան Հայրն աւելացրեց, որ այդ ցաւալի դէպքի խնդրով ամենուր ստացւեցին վշտակցութիւններ եւ դա ապացուցեց, որ մենք մեր տառապանքների մէջ մենակ չենք: Նշելի է, որ օրւայ արարողութեանը ներկայ էին քահանայ հայրեր եւ ազգային մարմինների ներկայացուցիչներ:

Յատկանշական է, որ հինգշաբթի հոկտ. 16-ին այդ կապակցութեամբ Թաւրիզում տեղի է ունեցել հոգեհանգիստ, իսկ հոկտ. 24-ին հոգեհանգստեան արարողութիւն է կատարւելու Նոր Ջուղայում:

http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6872

Friday, October 17, 2008

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ - ՍԻԼՒԱՆԱ ՂԱՐԱԴԱՂԵԱՆԻ


Խոր վշտով համակւած յայտնում ենք, որ մեր շատ սիրելի եւ թանկագին

ՍԻԼՒԱՆԱ ՂԱՐԱԴԱՂԵԱՆԻ

ցաւալի մահւան քառասնօրեակի առթիւ ուրբաթ, հոկտ. 17-ին Ս. Սարգիս եկեղեցում, ս. պատարագից յետոյ, կը կատարւի

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ



«Ալիք»
16 Հոկտեմբեր 2008


http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6842

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ - ՄԻՍԱՔ ԲԱԲԱՅԵԱՆԻ


Խոր վշտով համակւած յայտնում ենք, որ մեր շատ սիրելի եւ թանկագին

ՄԻՍԱՔ ԲԱԲԱՅԵԱՆԻ

ցաւալի մահւան քառասնօրեակի առթիւ ուրբաթ, հոկտ. 17-ին Ս. Սարգիս եկեղեցում, ս. պատարագից յետոյ, կը կատարւի՝

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ


«Ալիք»
16 Հոկտեմբեր 2008

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ - ԹՈՎՄԱՍ ՄՈՎՍԷՍ ՄՈՂԱԴԴԱՄԻ ԵՒ ՖԱՐԱՆԳ ՇԱՀԲԱԶԻԻ


Խոր վշտով համակւած սգալով Վան-Վասպուրականից վերադարձող իրանահայ ուխտաւորների դառնաղէտ մահւան քառասնօրեակի առիթով՝ յայտնում ենք, որ մեր շատ սիրելի եւ թանկագին

ԹՈՎՄԱՍ ՄՈՎՍԷՍ ՄՈՂԱԴԴԱՄԻ

ԵՒ

ՖԱՐԱՆԳ ՇԱՀԲԱԶԻԻ

ցաւալի մահւանց քառասնօրեակի առթիւ ուրբաթ, հոկտ. 17-ին Ս. Սարգիս եկեղեցում, ս. պատարագից յետոյ, կը կատարւի

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ

«Ալիք»
16 Հոկտեմբեր 2008


http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6838

Տագնապից Առաջ… եւ Յետոյ

( Ձօն՝ զոհւածներին եւ վերապրողներին )


« Մի նոր պատւիրան եմ տալիս ձեզ՝ սիրեցէ՛ք միմեանց։
Ինչպէս ես ձե՛զ սիրեցի, դուք էլ միմեա՛նց սիրեցէք։ Եթէ դուք միմեանց
սիրէք, դրանով մարդիկ կիմանան, որ դուք իմ աշակերտներն էք »
Յվ. 13. 34 – 35


Արեւմտեան Հայաստանի պատմական Վան քաղաքը կատարած իրենց ուխտագնացութիւնը իր կատարումին հասաւ…։ Կատարում՝ զոհւածների համար՝ յաւիտենական հանգիստ, վերապրողներին՝ նոր ծնունդ եւ միւս ուղեկիցներին զարմանահրաշ փորձառութիւն…։

Շուրջ միամսեայ անասելի, անպատմելի եւ կքոծ վազվզուքի աւարտին, եւ դէպքի 40- օրեակի սեմին, բարձրանում եմ առաջնորդարանի աշխատասենեակս. աշխատում եմ ամենայն հարազատութեամբ վերյիշել ամբողջ կատարւածը, ոչ այն վերարժեւորումը կատարելու թէ ՝՝ ով ինչ արեց եւ ինչքանով արեց կամ չկարողացաւ անել ՝՝ու հոգեբանութեամբ։ Դա անիմաստ է. այլ այն համոզումով միայն թէ այս տագնապը ի՞նչ խորհուրդ ունեցաւ մեր մէջ…։


Նոր Կտակարանն եմ վերցնում եւ կարդում Յովհաննու Աւետարանի 13րդ գլուխի բոլոր հատւածները…։


Կարդում եմ կրկին, գուցէ հազարերորդ անգամը լինելով, թէ ինչպէ՛ս Յիսուսը լւաց Իր աշակերտների ոտերը, ի նշան աստւածային յաւերժական սիրոյ, թէ ինչպէ՛ս ազդարարեց Յուդայի դժոխային մատնութիւնը եւ այդ արհաւիրքի պահին՝ կրկին տւեց վեհագոյն պատւիրանը՝ « սիրեցէ՛ք իրար »։


Մտամոլոր եմ… ժխտական ու դրական մտքեր ողողում են միտքս։ « եթէ »ներ, « ինչու »ներ, « ենթադրութիւն »ներ « երանի »ներ ու « ափսոս »անքներ տեղատարափ գալիս ու գնում են մտքիս հորիզոնում… ի զուր, եւ դեռ այդ բոլորի մէջ` շրջապատում հիւսւող անձնական տեսակէտների եւ փիլիսոփայութիւնների խճանկարը, դեռ՝ յաճախ զրպարտութիւնների ալիքներներն ու… բոլորը գալիս ու գնում են…։


Հիմա, որ զոհւածները ննջում են երկնային խաղաղ օթեւաններում, վիրաւորւածները վերագտնում են իրենց ֆիզիկական առողջութիւնը եւ հոգեպէս վերաթարմանում, ինքս իմ մէջ կրկին մտածում եմ թէ՝ նրանք բոլորն էլ Աստծու զաւակներն են եւ Քրիստոսի հաւատացեալ որդիները։ Երբ այդպիսին են, ուրեմն բոլորն էլ բնակւում են Իր յաւերժական բնակարանում, որը նիւթեղէն չէ, այլ վերացական եւ ոգեղէն։


Քրիստոսը իր աշակերտներին ասաց թէ « պիտի փնտռէք ինձ ». այո՛, փնտռեցին, որովհետեւ մատնութեան պահից յետոյ՝ բոլորն էլ լքեցին։ Բայց արդեօք Ինք չվերադարձաւ նրանց մօտ, կրկին ասելու թէ՝ Հայրը ձեզ անսահմանօրէն սիրում է՝ նոյնիսկ ձեր ամենատկար վայրկեաններում էլ. ուրեմն, սիրեցէ՛ք իրար…։


Բազո՜ւմ բազո՜ւմ հաւատացեալներ այդ հեւքոտ փնտռտուքի մէջ են՝ հանդիպելու Նրան, այն հանդիպմանը որը ժամացուցային իմաստով չի բացատրւում, այլ հաւատքով, այն հաւատքով որը լիքն է սիրով, այո՛, Իր նախասիրած պատւիրանով, նո՛ր պատւիրանով, որը միայն ու միայն սէրն է…։


Յետոյ կատարեց մէկ այլ հաստատում, երբ ասաց նրանց թէ « այնտեղ ուր ես եմ գնում՝ դուք չէք կարող գալ »։ Բազում առիթներով յայտնել էր աշակերտներին իր ՝՝ գնալ՝՝ու մասին։ Բայց այդ երթը մէկ սովորական ճամբորդութիւն չէր լինելու Երուսաղէմի տարածքում։ Այդ ՝՝ ճանապարհորդութիւնը ՝՝ եւ այդ ՝՝ ճանապարհը ՝՝ աշխարհագրական տարածքի վրայ չէր լինելու եւ ոչ էլ ՝՝ ճամբորդակից ՝՝ ունէր։


Դա՝ առաքումն էր Աստծու հրամանով՝ մարդկութեան փրկութեան համար։
Դա՝ աւետումն էր Աստծու սիրոյն՝ մարդկային կեանքի ապրելակերպն ու ձեւը ուղղելու իրա՛ւ հասցէին։
Դա՝ աստւածային սրբարար զօրութիւնն էր՝ ջախջախելու մեղքի, մոլորութեան, մահւան եւ գերեզմանի բոլոր կապանքները։
Դա՝ քաղցր հրաւէրն էր՝ վերադառնալու Տիրոջ այգեստանը եւ առյաւէտ լքելու տիղմն ու լճացումը։
Դա՝ Գողգոթան էր՝ իր ամենադաժան եւ մահւան սարսուռը կրող արհաւիրքով ողողւած, բայց միաժամանակ յաղթանակն էր Բարի Սամարացուն, որը նոյնիսկ անծանօթի վրայ գթաց, սիրեց, գուրգուրաց եւ խնամեց։


Արդարեւ, այս երկնատեսիլ առաքումը Հայրը սահմանել էր միմիայն իր Որդուն, որը սակայն, նախքան մեկնումը՝ աշակերտներին պատգամեց նոր պատւիրանը, նրանց կեանքի ուղեւորութիւնը՝ նոր կեանքը այսպէս սահմանելով թէ « մի նոր պատւիրան եմ տալիս ձեզ՝ սիրեցէ՛ք միմեանց։ Ինչպէս ես ձե՛զ սիրեցի, դուք էլ միմեա՛նց սիրեցէք։ Եթէ դուք միմեանց սիրէք, դրանով մարդիկ կիմանան, որ դուք իմ աշակերտներն էք »։

Գոհարափայլ սոյն պատւիրանը որպէս աստւածային աւանդ թողնելով, Քրիստոսը հաստատեց թէ՝
-Իր առաքման փառաւորութիւնը արդէն իսկ իրականացւել էր, որովհետեւ ահա, ժամանակը հասել էր։
-Նրանց մենակ չթողեց, չլքեց, որովհետեւ արիական անհուն սիրոյ նշանը շնորհեց նրանց։
-Հնաւուրց աւանդւած ու պայմանաւորւած սիրոյ մասին չպատգամեց, այլ նորօրինակ վեհութիւն տալով սիրոյ պատւիրանին՝ մեկնեց մատնութեան պարտէզը, այնտեղից Հօրը մօտ գնալու։
-Երբ պատկերաւոր կերպով հովիւի ու ոչխարի օրինակը տւեց, երբ հաւատարիմ ու անառակ որդիների մասին խօսեց, երբ արդար այրի կնոջ ու անիրաւ դատաւորի մասին խօսեց, երբ հրեաների անառակութիւնները դատապարտեց, երբ սերմերը ցանեց՝ այդ բոլորի մէջ հաստատեց հոգեկան մէկ կապ, հոգու կապը եւ հրաւէրը՝ միշտ ապացուցելով որ իրաւամբ Իր աշակերտները կը լինեն՝ երբ նախընտրեն սէրը։

Նոր պատւիրանի փայլքը միայն ու միայն ապացուցւում է այն ժամանակ, երբ սիրելով կարողանում են մարդիկ ամենայն հարազատութեամբ նայել իրար աչքերին, յետոյ՝ ըստ արժանւոյն հանդիպելու Ամենակալին։


Քառասնօրեայ այս տագնապը անցկացնելուց յետոյ, ես հաւատում եմ որ բոլորս էլ պիտի կարողանանք մխիթարւել Քրիստոսի աստւածակերպ օրինակով, երբ այնքա՜՜՜ն սիրեց մարդկանց՝ մինչեւ Խաչը բարձրանալով եւ ապա Յարուցեալ Քրիստոս զօրութեամբ կրկին ժողւելու իր ցրւած հօտը, ի նշան յաւերժական սիրոյ։


Մեզանից առյաւէտ բաժանւած ծանօթ թէ անծանօթ այն սիրելիներին ասում ենք՝ դուք սիրեցի՛ք, անհունօրէն սիրեցիք մեզ, անսահմանօրէն սիրեցիք ձեր ամբողջ շրջապատն ու Աստծու զաւակներին, եւ մենք ձեզանից սիրոյ մէկ նոր խորհուրդ ստանալով, պիտի սիրենք իրար Քրիստոսի օրինակով։


Ձեր յիշատակը միշտ բարի…
Ձեր երկնային բնակութիւնը շնորհաւոր…
Ձեր ցանած սերմերը նո՛ր ծնունդ կը տան։

Նշան Եպս. Թօփուզեան
Թաւրիզ,
15 Հոկտ. 2008 թ.


ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ

Այսու Թեհրանի մեր ժողովրդի զաւակներին յայտնում ենք, որ առաջիկայ ուրբաթ, հոկտ. 17-ի առաւօտեան Ս. Սարգիս մայր եկեղեցում, յաւարտ ս. պատարագի, տեղի է ունենալու հանդիսաւոր հոգեհանգիստ՝ սեպտեմբերի 9-ին Արեւմտեան Հայաստան ուխտագնացութիւնից վերադարձի ճանապարհին դժբախտ արկածի զոհ գնացած հայորդիների՝

ԱԼՄԱՍ (ԹՈՎՄԱՍ) ՄՈՎՍԻՍԵԱՆԻ,
ՖԱՐԱՆԳ ՇԱՀԲԱԶԻԻ,
ՍԻԼՒԱՆԱ ՂԱՐԱԴԱՂԵԱՆԻ,
ՄԻՍԱՔ ԲԱԲԱՅԵԱՆՑԻ
ԵՒ
ՎԻԳԷՆ ՏԷՐ-ՂԱԶԱՐԵԱՆԻ

հոգիների խաղաղութեան համար։Կրօնական արարողութեանց նախագահելու եւ այդ առիթով իր պատգամն է տալու Թեհրանի հայոց թեմի առաջնորդ
ԳԵՐՇ. Տ. ՍԵՊՈՒՀ Ս. ԱՐՔ. ՍԱՐԳՍԵԱՆԸ

ԴԻՒԱՆ ԱԶԳ. ԱՌԱՋՆՈՐԴԱՐԱՆԻԹԵՀՐԱՆԻ ՀԱՅՈՑ ԹԵՄԻ
«Ալիք»
15 Հոկտեմբեր 2008

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ - ՎԻԳԷՆ ՏԷՐ-ՂԱԶԱՐԵԱՆԻ


Խոր վշտով համակւած յայտնում ենք, որ մեր շատ սիրելի եւ թանկագին

ՎԻԳԷՆ ՏԷՐ-ՂԱԶԱՐԵԱՆԻ

ցաւալի մահւան քառասնօրեակի ուրբաթ, հոկտ. 17-ին, կ. յ. ժամը 4-ին, Ս. Սարգիս եկեղեցում կը կատարւի

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ


«Ալիք»
15 Հոկտեմբեր 2008

http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6821

«Կարօտի զոհեր...»-ին

«Ալիք»
14 Հոկտեմբեր 2008
Վշտակցելով 2008 թւականի սեպտեմբերի 8-ին Արեւմտահայաստանում հանրակառքի արկածի զոհ գնացած՝ թեհրանաբնակ, թաւրիզաբնակ եւ նորջուղայաբնակ հայերի ընտանիքներին եւ իրենց հարազատներին՝ մաղթում եմ նրանց համբերութիւն ու երկնային մխիթարութիւն եւ խաղաղութիւն՝ զոհւածների ազգային հաւատքով լի հոգիներին... Նաեւ՝ նորջուղայեցի Հիլդա Մարգարեանի յիշատակին, որի հետ մենք բոլորովին անծանօթներ լիենլով՝ ինձ համար ուղարկել էր իր գրչին պատկանող Նոր-Ջուղայի բարբառի եւ սովորութիւնների մասին «Բարով, քա դո՞ր աս...» գեղեցիկ աշխատութիւնը, որը ինձ մօտ կը մնայ, որպէս մի անգին յիշատակ՝ վշտակցելով իր ընտանիքին եւ միշտ իրեն յիշելով՝ որպէս մի նւիրեալ հայուհու...

«Կարօտի զոհեր...»-ին
(Քառասնօրեակի առթիւ)

Այս ի՞նչ չար բախտ ձեզ վիճակւեց,
Մոլորւել եմ խոհերում.
Հայոց հողում շատ էր թափւել
Հայի անարատ արիւնն...

Մեր պատմական Հայաստանին
Դուք գնացիք վեհ ուխտի,
Համբուրելու սուրբ հողն հայոց,
Տեսնել՝ Վանը, Կարսն, Անին...

Տասնեակ դարեր էլ թէ անցնեն՝
Սրբութիւն են մեզ համար.
Սրբութեան ճամբին զոհւեցիք,
Լոյս գայ ձեր հոգուն անմար:

Հաւատքի խոր ապրումներով
Եւ ազգային վեհ տենչով
Նահատակաց դասը անցաք՝
Բախտի անարգ կատակով:

Աւա՜ղ, բօթը անչափ ծանր էր,
Ալեկոծեց մեր հոգին.
Ասես մի նոր «Եղեռն» լինէր,
Որ պատահեց մեր ազգին:

Ձեր կորուստը սուգի մատնեց
Աշխարհասփիւռ հայ ազգին.
Ծանօթ-անծանօթ ողբացին,
Յարգանք ձեր թարմ շիրիմին:

Հանգիստ ձեր յոգնատանջ մարմնին
Եւ հաւատքով լի հոգուն.
Հողը թեթեւ գայ ձեզ վրայ,
Ո՜հ, ազգիս վիշտն է անհուն...

ԷԼՍՕ ԳԱՐԵԱՆ
Հոկտեմբեր 2008 թ., Թեհրան

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ - ՌՈԶԱ ԲԱՐՈՅԵԱՆԻ (ԱՅՒԱԶԵԱՆ)


Խոր վշտով համակւած յայտնում ենք, որ մեր շատ սիրելի եւ թանկագին

ՌՈԶԱ ԲԱՐՈՅԵԱՆԻ (ԱՅՒԱԶԵԱՆ)

ցաւալի մահւան քառասնօրեակի առթիւ հինգշաբթի, հոկտ. 16-ին, կ. յ. ժամը 4-ին, Թաւրիզի հայոց ազգային գերեզմանատան Ս. Շողակաթ եկեղեցում, հանգուցեալի յիշատակին, կը կատարւի

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ


«Ալիք»
14 Հոկտեմբեր 2008

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ - ԳԱՅԻԱՆԷ ՄԵԼԻՔԵԱՆԻ (ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԵԱՆ)


Խոր վշտով համակւած յայտնում ենք, որ մեր շատ սիրելի եւ թանկագին

ԳԱՅԻԱՆԷ ՄԵԼԻՔԵԱՆԻ (ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԵԱՆ)

ցաւալի մահւան քառասնօրեակի առթիւ հինգշաբթի, հոկտ. 16-ին, կ. յ. ժամը 4-ին, Թաւրիզի հայոց ազգային գերեզմանատան Ս. Շողակաթ եկեղեցում, հանգուցեալի յիշատակին, կը կատարւի

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ


«Ալիք»
14 Հոկտեմբեր 2008

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ - ԴՈԿՏ. ԱՐՄԻԿ ԱՂԱՋԱՆԵԱՆԻ (ԻՍԼԱՄՓԱՆԱՀ)

Խոր վշտով համակւած յայտնում ենք, որ մեր շատ սիրելի եւ թանկագին

ԴՈԿՏ. ԱՐՄԻԿ ԱՂԱՋԱՆԵԱՆԻ (ԻՍԼԱՄՓԱՆԱՀ)

ցաւալի մահւան քառասնօրեակի առթիւ հինգշաբթի, հոկտ. 16-ին, կ. յ. ժամը 4-ին, Թաւրիզի հայոց ազգային գերեզմանատան Ս. Շողակաթ եկեղեցում, հանգուցեալի յիշատակին, կը կատարւի

ՀՈԳԵՀԱՆԳԻՍՏ


«Ալիք»
14 Հոկտեմբեր 2008

ՎՇՏԱԿՑՈՒԹԻՒՆ

«Ալիք»
12 Հոկտեմբեր 2008
Խոր վշտով համակւած սգալով Վան-Վասպուրականից վերադարձող իրանահայ ուխտաւորների անակնկալ եւ դառնաղէտ մահը՝ հանրակառքի ծանր արկածի հետեւանքով, մեր խորազգաց վշտակցութիւնն ենք յայտնում հանգուցեալների սգակիր ընտանիքներին, բոլոր հարազատներին եւ ողջ իրանահայութեանը:
Շիրազի Հայոց եկեղեցական վարչութիւն եւ համայնք
http://www.alikonline.com/newsviewpage.aspx?idl=6718

ՑԱՒԱԿՑԱԿԱՆ

«Ալիք»
6 Հոկտեմբեր 2008
Սրտի անհուն վշտով համակւած սգում ենք Արեւմտեան Հայաստանից վերադարձող իրանահայ ուխտաւորների անսպասելի մահը՝ հանրակառքի արկածի պատճառով:
Այսու մեր խորազգաց ցաւակցութիւններն ենք յայտնում հանգուցեալների սգակիր ընտանիքներին, հարազատներին եւ ամբողջ իրանահայութեանը:
Նոր Ջուղայի Հայուհեաց բարեգործական ընկերութիւն